μουσική δωματίου | οι νύχτες σου

Ακούω τις λέξεις σου
κάθε φορά
που μες στο πλήθος ψιθυρίζεις
και σφίγγεις τα δόντια σου
για τις φωνές που σώπασαν
κι όλο βυθίζεσαι
κι όλο φάρους βυθίζεις
μα τα λόγια σου φλέγονται
— εγώ φλέγομαι ολόκληρη
κι όλο τον κόσμο κάνω στάχτη
μες στο βλέμμα σου — χάθηκα
μέσα στο σούρουπο
που γλίστρησε απ’ τις γρίλιες
και χαϊδεύει το δέρμα σου.

Νιώθω — μη φανταστείς στιγμή ότι δεν νιώθω
την οδύνη που κρατάει νηφάλιες τις νύχτες σου
καθώς σκορπίζεις τη μνήμη στο κρεβάτι
και μία μία νανουρίζεις τις λύπες σου.

Σε βλέπω να χάνεσαι
μα εσύ μου δείχνεις
πως χάνεται η ζωή μας
μες στις άθραυστες κλεψύδρες
μου δείχνεις την άμμο
να κυλάει αδιάκοπα — αδίστακτα
όσο γύρω μας ο φόβος γυρίζει τις πυξίδες

μα στην άκρη των χειλιών σου κρατάς
μια προσομοίωση θανάτου
για κάθε άθραυστη σύμβαση
μι’ ανάσα σου — με μιαν ανάσα
το τζάμι της κλεψύδρας θα γίνει κομμάτια

μα δεν είναι θάνατος — όχι
δεν είναι θάνατος η ζωή
που ξεχύνεται στην άβυσσο
του κόσμου σου
κοιτάζω πίσω στα συντρίμμια
μια ουτοπία ανθίζει
στον μαρασμό των φόβων σου.

-----

Φωνή, πλήκτρα και λοιποί ήχοι: μουσική δωματίου

Στίχοι: Γ. Δ. Σέρμυντ, Οι νύχτες σου (από τη συλλογή πεισμάτων Υγροί μετεωρίτες)