/ ανοίγουν εισαγωγικά /
Στην Ερσίλια, για να οριοθετήσουν τις σχέσεις που στηρίζουν τη ζωή της πόλης, οι κάτοικοι τραβάνε κλωστές ανάμεσα στις γωνίες των σπιτιών, άσπρες ή μαύρες ή γκρίζες ή ασπρόμαυρες ανάλογα αν δηλώνουν σχέσεις συγγένειας, συναλλαγής, εξουσίας, εκπροσώπησης. Όταν οι κλωστές γίνουν πολλές και δεν μπορεί κανείς να περάσει ανάμεσά τους, οι κάτοικοι φεύγουν, τα σπίτια ξεμοντάρονται∙ μένουν μονάχα οι κλωστές και τα στηρίγματα των κλωστών. Από τη ράχη του βουνού, κατασκηνωμένοι με όλα τα συμπράγκαλά τους, οι πρόσφυγες της Ερσίλιας κοιτάζουν το πλέγμα των τεντωμένων κλωστών και των πασσάλων που ορθώνεται στην πεδιάδα. Το πλέγμα αυτό είναι ακόμα η πόλη της Ερσίλιας, κι αυτοί ένα τίποτα. Ξαναχτίζουν την Ερσίλια αλλού. Υφαίνουν με τις κλωστές μια παρόμοια μορφή, που θα την ήθελα πιο σύνθετη και ταυτόχρονα πιο κανονική από την άλλη. Ύστερα την εγκαταλείπουν και μεταφέρουν ακόμα πιο μακριά τους εαυτούς τους και τα σπίτια τους.Έτσι, σαν ταξιδέψεις στη χώρα της Ερσίλιας, θα συναντήσεις τα ερείπια των εγκαταλειμμένων πόλεων, χωρίς τα φθαρτά τους τείχη, χωρίς τα οστά των νεκρών που ο άνεμος τσουλάει μακριά: μόνο αραχνοϊστούς από μπλεγμένες σχέσεις που ψάχνουν να βρουν σχήμα.
/ κλείνουν τα εισαγωγικά /
Ίταλο Καλβίνο, Οι αόρατες πόλεις (Οι πόλεις και οι ανταλλαγές. 4.)
Το Πρότζεκτ Ερσίλια είναι η ράχη ενός βουνού. Μια βουνοπλαγιά, δηλαδή, από τις τόσες που θα χρειαστεί να κατασκηνώσουμε στη διάρκεια της αναζήτησης εκείνης της σύνθετης μορφής που θα επιτρέψει στην πολυπλοκότητα των μπλεγμένων σχέσεων να αποκτήσουν σχήμα – κι αυτό το σχήμα να κόψει μια για πάντα κάθε κλωστή που σφίγγει σαν θηλιά το εικοσιτετράωρο της βιωμένης καθημερινότητας.
Όπως και να ‘χει, ο κόσμος αυτός δεν έχει τίποτα άλλο να προσφέρει πέρα από καταναγκασμούς και επίπλαστες ανάγκες για επιβίωση που οδηγούν στην εγκατάλειψη κάθε επιθυμίας για ζωή.
Λοιπόν, απέναντι στον μάταιο τούτο κόσμο, μάταιη δεν είναι η άρνησή του, αλλά η απάθεια, η μοιρολατρία και η υπόκλιση στην κυρίαρχη ιδεολογία, τον κοινωνικό εκφασισμό και την αστική ηθική.
Ανοιχτό ραντεβού στις βουνοπλαγιές που θα κοιτάζουν τα χαλάσματα των εποχών που λεηλάτησαν τις ζωές μας.
Γ. Δ. Σέρμυντ, Νοέμβρης 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου